Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι λίγο λιγότερο από 75 τρισ. δολάρια, που σημαίνει ότι τα ιδιωτικά και κρατικά χρέη αντιστοιχούν στο 133,3% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Το σημαντικότερο όμως δεν είναι αυτό, αλλά ότι αυξήθηκαν δραματικά κατά 80% μεταξύ 2007 και 2013 τα κρατικά χρέη, ανερχόμενο πλέον σε 43 τρισ. δολάρια. Αυτό συνέβη για δύο λόγους:
Πρώτο, επειδή διατέθηκαν δισεκατομμύρια δολάρια και στις δύο όχθες του Ατλαντικού για τη στήριξη κυρίως των τραπεζών, αλλά και ασφαλιστικών εταιρειών και μεγάλων επιχειρήσεων. Επειδή δηλαδή ιδιωτικό χρέος μετατράπηκε σε κρατικό.
Δεύτερο, επειδή παρά τις πολιτικές λιτότητας τα κρατικά ελλείμματα συνέχισαν να αυξάνονται, συσσωρεύοντας νέο κρατικό χρέος.
Η BIS σημειώνει κάτι ακόμη, επίσης πολύ σημαντικό: ότι στα τελευταία χρόνια ύστερα από το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007-2008, παρατηρείται μια κίνηση αντίστροφη της «παγκοσμιοποίησης», αφού τα κρατικά και εταιρικά ομόλογα μέσω των οποίων δανείζονται τα κράτη και οι επιχειρήσεις στις αγορές, αγοράζονται και διακρατώνται κυρίως από επενδυτές σε εθνικό επίπεδο, ενώ και ο διατραπεζικός δανεισμός έχει υποχωρήσει σημαντικά. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας, το «στολίδι» της οικονομικής παγκοσμιοποίησης, είναι πολύ λιγότερο παγκοσμιοποιημένος ύστερα από το ξέσπασμα της κρίσης.
*Η BIS «αντιπροσωπεύει» 60 κεντρικές τράπεζες χωρών παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και η αμερικανική ομοσπονδιακή κεντρική τράπεζα (FED).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου