του Αυγερινού Χατζηχρυσού
Την περασμένη Κυριακή ο Πρωθυπουργός κ.Αντώνης Σαμαράς είπε ότι το 2021 η “Νέα Ελλάδα” δεν θα είναι «όραμα», θα είναι πια πραγματικότητα !
Ποιά όμως είναι η Ελλάδα που οραματίζεται και ποιά η ζωή των Πολιτών αυτής της χώρας που ονειρεύονται οι οπαδοί του απάνθρωπου νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Οι υποθέσεις και τα οράματα ανήκουν στο κόσμο των ιδεών και της φαντασίας, αλλά οι πράξεις μας είναι αυτές που τελικά θα μας χαρακτηρίσουν.
Η πραγματικότητα λοιπόν που έχει ετοιμαστεί για το μέλλον στην Ελλάδα δεν είναι κάτι που θα έρθει, είναι ήδη εδώ και νομοθετημένη ! Μάλιστα είναι οι μόνοι νόμοι των Μνημονίων που ψηφίστηκαν και εφαρμόστηκαν άμεσα και χωρίς χρονοτριβή ή αντιδράσεις από τα κομματικά Συνδικαλιστικά Σωματεία. Με πρόφαση ότι οι μισθοί αποτελούν τροχοπέδη για την ανταγωνιστικότητα, μείωσαν το μισθολογικό κόστος, ασφαλιστικές εισφορές και εργατικά δικαιώματα. Ελαστικό ωράρια,«συμβάσεις ορισμένου χρόνου», μείωση βασικού μισθού, μετενέργεια, εύκολες απολύσεις , των Ειδικών Επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΕΕΣΣΕ), συμβάσεις δοκιμής για 1 έτους χωρίς αποζημίωση.
Δεν ήταν όμως δημοσιονομικό το πρόβλημα που ήθελαν να λύσουν, με αυτά τα νομοθετήματα, αλλά να καταλύσουν την ίδια την έννοια της Ελευθερίας, όπως αυτή εκφράστηκε από την νεωτερικότητα δηλαδή την ανθρώπινη αυτοτέλεια, την προόδο, την ευημερία, ακόμη και της ίδιας της ιδέας του Φιλελευθερισμού του υποτίθεται ότι οι ίδιοι εκπροσωπούν !
Στο όραμα τους, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα της Εργασίας “προϊον”, αλλά η ίδια η Εργασία είναι το Προϊον, το οποίο μπαίνει στον χρηματιστήριο της Αγοράς. Κατάφεραν δηλαδή να είναι εμπόρευμα, όχι μόνον η υπεραξία της εργασίας του εργαζομένου, δηλαδή το προϊόν που παράγει, αλλά ο ίδιος ο Εργαζόμενος!
Για να πετύχουν όμως αυτό χρειάζονται και τους νέους Σκλάβους, που να είναι πρόθυμοι να σκλαβωθούν, για να αποκτήσουν την κατ’επίφαση Ελευθερία τους. Αυτοί είναι οι παρίες της ανεργίας, οι απόβλητοι από την αγορά Εργασίας, οι “άχρηστοι” του ανήθικου Νεοφιλελευθερισμού. Χωρίς δικαιώματα, χωρίς Παιδεία, χωρίς Υγεία, χωρίς την Ελευθερία του αυτεξούσιου Πολίτη ,χωρίς τελικά ζωή. Τα συσσίτια, οι “φιλανθρωπίες” και οι άστεγοι που τώρα μας φαίνονται εξοργιστικά ως εικόνες, θα είναι κάτι το “φυσιολογικό” στη Νέα Ελλάδα τους.
Ξεκίνησαν με την διάλυση του ιδιωτικού τομέα, τώρα οδηγούνται στην απόλυση και από τον Δημόσιο τομέα, όπου είναι και τα πολλά λεφτά, γιατί δεν υπάρχει καλύτερος πελάτης από το ίδιο το Κράτος, πόσο μάλλον όταν αυτό διοικείται από διεφθαρμένους και διαπλεκόμενους Πολιτικούς, οπότε δεν χρειάζεται να μπεί κάποιος στον υγιή ανταγωνισμό, αφού υπάρχουν οι . . . φωτογραφικοί διαγωνισμοί.
Με 2εκ. Ανέργους, εκ των οποίων 60% στους “φθηνότερους” κατά νομοθεσία νέους, με 922.070 ήδη μακροχρόνια άνεργους η δεξαμενή για το αναλώσιμο Εργατικό Δυναμικό είναι έτοιμη. Μάλιστα αυτό δεν είναι μόνον Ελληνικό “φαινόμενο” αλλά πανευρωπαϊκά στην “πολιτισμένη” Ευρώπη η παιδική φτώχεια πλησιάζει ποσοστά υποσαχάριας Αφρικής! Σύμφωνα με την Υπηρεσία για την Προστασία των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA) το 27% των παιδιών που ζούν στην Ε.Ε. απειλούνται με φτώχεια ! Παράλληλα εδώ και μέρες με την επάνοδο της Τροϊκας κυκλοφορεί και η πρόταση των mini-Jobs όπως στη Γερμανία όπου 7 εκατομμύρια εργαζόμενοι δουλεύουν με περιορισμένο ωράριο, για 350 ευρώ και δεν καταβάλλεται εισφορά στα ταμεία ούτε αποδίδεται φόρος. (όπως πρώτο είχε γράψει το ΧΩΝΙ στις 4/5/2013)
Ηδη μάλιστα λειτουργούν και συναλλάσσονται με το Δημόσιο, πολλοί Εργολάβοι και ΜΚΟ, οι οποίοι προσφέρουν Εργαζόμενους προς απασχόληση, σε θέσεις που δούλευαν συμβασιούχοι ή stage. Ετσι πολλοί υπάλληλοι ενώ είχαν συμβάσεις με δημόσια επιχείρηση ή ΔΕΚΟ βρέθηκαν να δουλεύουν στο ίδιο γραφείο, το ίδιο ωράριο αλλά με άλλο Εργοδότη και φυσικά με χαμηλότερη αμοιβή, καθώς μέρος της το εκμεταλλεύεται ο Εργολάβος που τον “απασχολεί”. Αυτός είναι κι ένας καλός τρόπος να εμφανιστεί μειωμένος ο Δημόσιος Τομέας, αφού αυτοί οι άνθρωποι είναι ουσιαστικά “ανύπαρκτοι”!
Οι απολύσεις στο Δημόσιο, που τόσο επιμένουν οι μνημονιακοί Πολιτικοί με την βοήθεια του κοινωνικού αυτοματισμού και της απαξίωσης του Δημόσιου λειτουργήματος τα προηγούμενα χρόνια, θα δώσει πεδίο δόξης λαμπρό γι αυτούς, που αναγκαστικά θα προσφερθούν να καλύψουν τα κενά της λειτουργίας του Κράτους, χωρίς να γίνονται νέες Προσλήψεις.
Ηδη ακούγονται πολλά ακόμη και για ιδιωτικές ΔΟΥ αλλά και πολλές πολυεθνικές θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν αυτές τις μεθόδους για εποχικό ή “ελαστικό” προσωπικό τους. Για τις μικρές ή μικρομεσαίες επιχειρήσεις όλα αυτά είναι από άχρηστα, για όσους απασχολούν πχ από 1 έως 10-15 εργαζομένους, έως καταστροφικά, αφού στεγνώνουν ακόμη περισσότερο την πραγματική Οικονομία.
Ολη η χώρα, όλη η Ευρώπη, μετατρέπεται σε ένα τεράστιο στρατόπεδο ανθρώπων δυο ταχυτήτων, των χρήσιμων και των ανέργων. Ο Βορράς απορροφά τους πιο καταρτισμένους και μορφωμένους για την διατήρηση της τεχνολογικής υπεροχής του, απλώς η ξενιτιά άλλαξε όνομα στο πολιτικώς ορθό “κινητικότητα”, ενώ ο Νότος θα ερημώσει και θα μείνει με τους χαμηλόμισθούς ημεδαπούς αλλά και μετανάστες σε μια τεράστια Ειδική Οικονομική Ζώνη.
Η απάντηση σε αυτή την λαίλαπα μπορεί να είναι μόνο η επαναφορά στις αξίες που έχτισαν την Ευρώπη, δηλαδή του Ελληνισμού. Η αξία του άνθρωπου ως Πολίτη και ως βασικού συστατικού της Κοινωνίας κι όχι σαν απρόσωπη νομισματική και οικονομική μονάδα. Δεν είναι οικονομικό το εμπόδιο, είναι καθαρά πολιτικό, δεν έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα αλλά με τον τρόπο αντιμετώπισης της Εργασίας και τους νόμους που την διέπουν και την προστατεύουν.
το κείμενο δημοσιεύθηκε Στο ΧΩΝΙ της Κυριακής, 7 Ιουλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου