Το παιδί μου δεν μπορεί να μελετήσει και κοιμάται συνέχεια λόγω των ψεκασμών…

Χτες πήγα να αγοράσω ψωμί από ένα μικρό φούρνο της γειτονιάς. Έξω γινόταν ο κακός χαμός από χημικούς αεροψεκασμούς. Τις τελευταίες μέρες, λες και δεν 'ψεκάζουν', απλά, τα ρίχνουν με μπιντόνι...

Έπιασα τη γνωστή κουβέντα με τη φουρνάρισσα. Τη ρώτησα αν πρόσεξε τι γίνεται έξω.

«Τι θα κάνω;» με ρωτάει. «Το παιδί μου δεν διαβάζει καθόλου τις τελευταίες μέρες. Δεν πάει ούτε φροντιστήριο, να φανταστείς χτες έπεσε για ύπνο από τις 9 το βράδυ. Μαθητής του 19 και ξαφνικά έχει εγκαταλείψει...»

Στην αρχή νόμισα ότι δεν άκουσε καν τι της έλεγα, κι απλά ήθελε να μου πει τον πόνο της. Αλλά μετά κατάλαβα ότι μιλάγαμε για το ίδιο πράγμα κι εκείνη είχε περάσει στο δια ταύτα: Όλη η χημικούρα των τελευταίων ημερών έχει πειράξει το παιδί της, το οποίο έχει ακριβώς συμπτώματα 'μαστούρας'.

Της είπα αυτό που λέω πια σε όλον αυτόν τον κόσμο: Αν δεν ξεσηκωθείτε να ζητήσετε τα δίκια σας δεν πρόκειται να γίνει κάτι.

Πριν μερικά χρόνια συζητάγαμε το 'αν' τελικά μας ψεκάζουν. Σήμερα ο περισσότερος κόσμος είναι πλέον βέβαιος. Αλλά νιώθει ανήμπορος. Νιώθει ανήμπορος, αλλά είναι; Πόσο και τι έχει κάνει για να δείξει ότι δεν θέλει να τον ψεκάζουν; Και τώρα που οι ψεκασμοί ολοένα και αυξάνουν άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα συμπτώματα. Κούραση και πονοκέφαλοι, υπνηλία και κατάθλιψη, αλλεργίες και πόνοι στα κόκαλα. Ο φονικός συνδυασμός χημικών μαζί με ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Τι να πω και τι να εξηγήσω τώρα σε αυτή τη μάνα; Σκέφτεται ότι έρχονται εξετάσεις και ο γιος της αντί για μαθήματα θα γράφει τους στίχους από το παλιό ρεμπέτικο «Έ ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ» - Άντε λα φουμέντο και μαστουριόρε...

Αλλά φεύγοντας θυμήθηκα ένα άλλο τραγούδι, ένα από τα πιο αγαπημένα μου, που τραγουδάει μια μάνα για το παιδί της. "Αν μπορούσα, θα το έκανα..." για να κάνει τη ζωή του παιδιού της πιο εύκολη. Φυσικά, τα παιδιά πρέπει να ζήσουν τη δική τους ζωή και εμπειρίες, όσο καλές ή κακές είναι, κανείς δεν μπορεί να τα γλυτώσει από αυτό, όμως για να συμβεί αυτό δικαιούνται ένα μέλλον. Και το μέλλον δεν είναι ούτε ο βαθμός του σχολείου, ούτε στο φροντιστήριο. Για να πιάσουν τόπο όλοι αυτοί οι κόποι πρώτα απ' όλα χρειάζεται ελευθερία, αλλά πάνω απ' όλα... ΥΓΕΙΑ!

Πηγή