Η λαϊκή ρήση «κουτσοί, στραβοί τον Άγιο Παντελεήμονα» προβάλλει πιο επίκαιρη από ποτέ. Σαν σαλιγκάρια, μετά τη βροχή «ξεφυτρώνουν» κάθε λογής κόμματα και κινήματα, τα οποία ετοιμάζονται να ζητήσουν την ψήφο μας στις επερχόμενες εκλογές. Μια πρωτοφανής καταιγίδα νεοπαγών κομμάτων, την οποία για πρώτη φορά βλέπουμε μετά τη μεταπολίτευση...
Ολοι ισχυρίζονται ότι «βλέπουν φως» και ευαγγελίζονται κατά πρώτον τον ιδανικό τρόπο για τη σωτηρία της χώρας και διεκδικούν κατά δεύτερον την ψήφο μας. Οι υποψήφιοι υπόσχονται. Μιλούν για τη…μεγάλη ιδέα! Προβάλλουν μια εικόνα αισιοδοξίας…
Η πραγματικότητα ,όπως αντιλαμβανόμαστε είναι ζοφερή. Η καθημερινότητα δυσβάσταχτη, οι προοπτικές αμφίβολες, οι επιλογές περιορισμένες και οι ελπίδες μας εξανεμίζονται. Πρωτοφανής κρίση, προβλήματα τεράστια, πολιτευτές πολλοί, ικανοί, όμως ηγέτες ελάχιστοι. Ο λαός βουλιαγμένος σε σύγχυση και αθυμία. Φτώχεια, εξουθενωτικά μέτρα, ανεργία, θλίψη , αίσθηση αδιεξόδου.
Η κρίση που βιώνουμε είναι κατά βάση πνευματική. Και εδώ εντοπίζεται το πρόβλημα. Γι ‘αυτό κι ελπίδες μας είναι μόνο πνευματικές. Αυτό αποσαφηνίζει ότι τα κριτήρια, καθώς και οι πολιτικές μας επιλογές και η ψήφος μας πρέπει, να έχουν βασικά πνευματικό υπόβαθρο.
Αλήθεια, πώς να ψηφίσουμε ανθρώπους δίχως αρετή και τόλμη? Πώς να εμπιστευθούμε ηγέτες δίχως σταθερές και αξίες, δίχως αρχές και σοβαρότητα? Ανθρώπους που έφτιαξαν μια κοινωνία ανεκτική, άτονη ή αναρχική στις αντιδράσεις?
Βέβαια κι η δική μας ευθύνη δεν είναι μικρή. Μια Ελλάδα που είχε συνηθίσει, να συμβιβάζεται με τις «χαμηλές πτήσεις» ,τις ξεδοντιασμένες προσδοκίες οδηγήθηκε με «μηχανική υποστήριξη» στην εθνική αυτοχειρία του Μνημονίου. Αποδειχθήκαμε πνευματικά γυμνοί, χωρίς ικμάδα σύνεσης και τόλμης , με μόνα «εφόδια» ένα στεγνό μηδενισμό, μια ανόητη ασέβεια, ένα παθολογικό και μυωπικό εγωκεντρισμό μια άνευρη και άκαρπη παιδεία.
Εμείς τους εκλέξαμε και τους ψηφίσαμε. Μας ρούφηξαν το αίμα κι έτσι μας πήραν τα χρήματα και τα δικαιώματα. Μα πάνω από όλα την αξιοπρέπεια. Εμείς και εγκρίνουμε και συγχωρούμε και συχνά αδιαφορούμε!
Σ’ αυτές τις εκλογές θα βρεθούμε μπροστά σε μια τραγική κατάσταση. Σε θλιβερούς Μαυρογυαλούρους που παίζουν με τον πόνο και την απελπισία του πολίτη.
Σ’ αυτές τις εκλογές θα βρεθούμε μπροστά σε μια τραγική κατάσταση. Σε θλιβερούς Μαυρογυαλούρους που παίζουν με τον πόνο και την απελπισία του πολίτη.
Βαθιά μέσα μου έχω μια ελπίδα… Την ελπίδα πως θα ξυπνήσουμε. Ήρθε η ώρα για ένα βροντερό κόλαφο στο άθλιο σύστημα που μας ρούφηξε το πνεύμα, μια αξιολογική επιλογή προσώπων.
Άλλωστε καμιά επανάσταση στην ιστορική διαδρομή δε στηρίχτηκε σε στο πλήθος και τη βοή. Στηρίχτηκε στην ποιότητα και το μέτρο…
Μακρογιανννάκη Μιχαλίτσα
15/05/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου