Μασκαράδες όλου του κόσμου ενωθείτε … Και ξεμασκαρευθείτε …
Σαν πολύ να « κουνάει » το φετινό καρναβάλι … Όχι από τους σεισμούς του Εγκέλαδου ( Καλή δύναμη στην όμορφη Κεφαλονιά μας και στους ταλαιπωρημένους κατοίκους της. ) Κουνάει από τα ξενοπηδήματα του κέφαλου του Ανεγκέφαλου των κουνημένων προέδρων πλανητάρχηδων και εξουσιάρχηδων , που χειρίζονται τις τύχες της γης .
Τσιλιμπουρδίζει ο μελαψός ομπάμας με την ξανθιά δανέζα κι αμέσως η μελαψή ομπάμαινα του δίνει την προεδρία στο χέρι … Παίρνει διαζύγιο , τα φτιάχνει – ας υποθέσουμε – μ’ έναν εντυπωσιακό ξανθούλη , διεκδικεί η ίδια την προεδρία , γιατί το … κέρατό της έχει εξαντλήσει τις δύο του θητείες , και μετά – ας υποθέσουμε – η προεδρίνα πλέον ομπάμαινα ξανασμίγει με το κέρατό της κι έτσι και γιουβέτσι εξακολουθούν να αλληλοκερατώνουνε για άλλα δέκα χρόνια όλο τον πλανήτη ! Ρε , πολύ μας δουλεύουν , αδέρφια , όλοι αυτοί οι προέδροι μασκαράδες . Αμ , ετούτος ο γάλλος με τέτοια φάτσα ( μάσκα είναι ή το πραγματικό του πρόσωπο ; Άντε να καταλάβεις … ).
Να ξενοπηδάει ο κερατάς την περσόνα τη θεά κι εμείς με τη θεϊκή ομορφάδα μας ( που δεν είναι και μάσκα … τη φοράμε όλο τον χρόνο ) άντε μια φορά στο τόσο κι αυτή σε φαντασίωση αεροπηδάμε καμιά αντζολίνα τζολί , για λίγα λεπτάκια , γιατί μετά πάει χάνεται η αντζολίνα και μας μένει η … , ας μην το πω. Πού είσαι μεγάλε καβαλιέρε μπερλουσκόνι να τους κάνεις όλους σκόνη και να μας πηδήξεις όλους …
Αυτό το καρναβάλι , όμως , τέρμα τα ψέματα . Θα γυρίσουν οι μάσκες ανάποδα κι εκτός απ’ τους προέδρους θα πηδήξει κι ο φτωχός ο Έλληνας . Έφθασε η ώρα του Λευτεράκη , του Έλληνα , να λευτερωθεί απ’ το κέρατό του … Την αγαπάει τη συμβία του την Ελπινίκη , ο Λευτεράκης ο Έλληνας . Ελλάς – ελπίδα – νίκη , καλή μου Ελπινίκη , σε απάτησα , ο άπιστος , το ξέρω , αμάρτησα για το … πουλί μου και σε κεράτωσα με γερμανίδα άγγελο , αλλά την έπαθα ο μασκαράς , γιατί η φροϊλάιν άγγελος μού βγήκε Μέρκελ… Τι γίνεται , αδέρφια ; Πώς γέμισε ολόκληρη η γης με προσωπίδες Μέρκελ ; Από το σκι ως το ξεσκί… , παντού καγκελαρίας κάγκελο , μια μάσκα « Αγγέλω » . Ελλάς – ελπίδα – νίκη μου , καλή μου Ελπινίκη μου , σχώρα μου το « μανίκι » μου , δεν θα το ματακάμω … Σου δίνω μιαν υπόσχεση , εγώ ο σύντροφός σου ο φτωχός , ο Λευτεράκης ο άπιστος , να σου είμαι πάντοτε πιστός …
Και να μην ξεχαστούμε , δημάρχους « πηδηχτούληδες » να βγάλουμε , αδέρφια . Καλύτερα να πηδάν τις ερωμένες τους παρά εμάς με φόρους και αυξήσεις στα δημοτικά τέλη … Τέλει να πηντήξει το ντήμαρχο ; Ας πηντήξει τη μασκαρού τη Μέρκελ , όχι εμένα τέλη … Για να δούμε , πότε θα ξεμασκαρευθεί ο μασκαράκος ο Λευτεράκης ο Έλληνας ! Καλό Καρναβάλι . Και του χρόνου … γκέισσες και μπούλες …
ΚΑΙ ΛΕΥΤΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ , ΑΔΕΡΦΙΑ . ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΞΕΜΑΣΚΑΡΙΑ !
Του Λευτεράκη , του άπιστου …
Ο Λευτεράκης θα’ τανε τριάντα πάνω – κάτω
κι η Ελπινίκη , το πουρό , που τού’ λαχε συμβία
μια νύχτα του το σφύριξε στ’ αυτάκι το … μαντάτο :
- Αν με απατήσεις , κερατά , θα έχουμε κηδεία .
Για έναν καιρό , ο μορφονιός , το ’παιζε πέρα βρέχει
καμάκωνε ευρωπαίϊκα άγγελο - Γερμανίδα ,
δούλευε η κάτω κεφαλή , μα ο νους του ουδέ κατέχει
πως , δίχως μπόρες κι αστραπές , έρχεται καταιγίδα .
Η φροϊλάιν φούντωνε κι αυτός στο άψε σβήσε
πύρωνε ντούρο τον δαυλό στου έρωτα το πάθος .
Μα ώσπου να μάθει , ο καψερός , γερμανικά το : - Χύσε !
η Ελπινίκη τού’ μαθε Ελληνικά το : - Λάθος !
Με τόσα κρεβατώματα , με τόσα σούρτα φέρτα
μάτια ρουφιάνων μίλησαν , τζάμπα και πληρωμένα .
Και τους πομπεύουν τσακωτούς γυμνούς , χωρίς κουβέρτα ,
δαγκωματιές και κέρατο στα κάγκελα κλεισμένα .
Δέσμιος ο Λευτέρης μας και να’ σου φάτσα κάρτα
της προδομένης η οργή , μ’ άγριου βοδιού το βλέμμα ,
να του φωνάζει : - Άτιμε και Φτου σου ! και Να ! Πάρτα !
Εχάθη η πέτσα του με μιας . Γίνηκε όλος αίμα .
Βγάζει απ’ τα στήθεια του καημούς κι αρχίζει κόψε ράψε :
- Εμένα βράζει το αίμα μου κι εσύ ’ σαι πια μπασμένη …
Και μη μου κάνεις σα τρελή . Πάψε ! , κυρά μου , Πάψε !
Αναδουλειά είχε ο διάολος . Κι η σάρκα κολασμένη …
Να μην ακούς τις σπιουνιές , τι λεν οι μπήξε οι δείξε .
Εσύ ’ σαι η Ελπινίκη μου , κορώνα στο κεφάλι .
Κι αν ρίχνω κάναν ξώφαλτσο … , στρέψε αλλού και … βήξε .
Πάλι με χρόνους με καιρούς δικός σου θα’ μαι . Πάλι !
Λεύτερος ο Λευτέρης μας με τόσο μάλε βράσε ,
πηδάει και τον « άγγελο » συν μια … χαρχάλω – « Αγγέλα » .
Ξεχνά και χρέη και βάσανα . – Άσε , καημένε , Άσε …
Κι έτσι , όλοι ζουν … καλύτερα . Γέλα ! , Λευτέρη , Γέλα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου